فیلترها و برنامه‌های جانبی

ده‌ها برنامه‌ی جانبی و فیلتر وجود دارد که به نرم‌‌افزار اضافه می‌شوند و گستره‌ی نرم‌افزار دیگر را وسعت می‌بخشند. اکثر این فیلترها و برنامه‌ها، الگوریتمی هستند و برای تغییر و دگرگونی کل تصاویر ساخته شده‌اند. نمی‌توان نام تمامی آنها را ذکر كرد. در نتیجه تنها به برخی از معروف‌ترین آنها می‌پردازم که من و دیگر دوستانم در کار با فتوشاپ و دیگر پردازشگرها از آن‌ها استفاده می‌کنیم.

برنامه‌هایDIGITAL ROC،SHO و GEM) Kodak)

برنامه‌های جانبی فتوشاپ به طور خودکار اصلاح می‌کنند، بازیابی می‌کنند و رنگ و کنتراست یا درخشانی تصاویر دیجیتالی (ROC) را تعدیل می‌نمایند، جزئیات را در سایه‌ها آشکار‌ می‌کنند و به طور خودکار، کنتراست و نوردهی (SHO) را بهینه‌سازی می‌نمایند، و از به وجود آمدن پارازیت و دانه‌دانه شدن تصویر دیجیتالی جلوگیری به عمل می‌آورند (GEM). الیوت لندی عکاس، به طور کامل از این برنامه‌ها مخصوصا ROC برای خلق تصاویرش استفاده می‌کند (شکل۱۸-۳). او می‌گوید: «ما از Digital ROC برای بازیابی رنگ‌های اورجینال استفاده می‌کنیم. اگرچه، این احتمال وجود دارد که با استفاده از ابزار فتوشاپ به نتایج مشابهی دست یابیم، ما این روش را آزمایش کرده‌ایم و به سختی می‌توان به آنچه دست یافت که این برنامه در یک لحظه انجام می‌دهد. »

برنامه‌ی (Photo kit (Pixel Genius

ابزارهای نرم افزاری عکاس شامل ۱۴۱ جلوه یا اثر (effect) است که کپی و تکثیر دیجیتالی دقیق جلوه‌های عکاسی آنالوگ را میسر می‌سازد: در سیستم‌های PC یا Mac.

برنامه(buZZ (Fo2Pix

برنامه‌های نرم‌افزاری پردازش تصویر برای اضافه کردن جلوه‌های بیشتر به تصاویر به کار می‌روند. می‌توان آنها را با جلوه‌های دیگر تلفیق کرد: PC یا Mac.

اسکای دنسر، هنرمند دیجیتال که یکی از توزیع‌کنندگان buZZ است، می‌گوید: «من به ندرت، این طور که عاشق فیلترهای buZZ هستم، عاشق فیلتر یک نرم‌افزار می‌شوم. توانایی پاک کردن و زدودن جزئیات نامطلوب و اضافه از یک تصویر، بدون این که به تصویر آسیب وارد آید و فوکوس، رنگ و یا لبه‌ها دچار دستخوش شوند، به خودی خود، امکان فوق‌العاده‌ای است. این فیلتر حتی می‌تواند یک عکس در سطح متوسط را به یک اثر هنری تبدیل کند. »

برنامه‌ی(Photo/Graphic Edges (Auto FX Software

 نسخه‌ی ۶، شامل مجموعه‌ای از ۱۴ جلوه‌ی هنری برای عکس‌هاست که بخش اصلی «۱۰۰۰۰ لبه» شامل آن است. این برنامه‌ی نرم‌افزاری برای فتوشاپ، فتوشاپ اِلمنتس، پینت شاپ پرو و کورل دراو، موجود می‌باشد.

برنامه‌ی(Filters Unlimited (I. C. NET

در این برنامه، ۳۵۰ اثر و جلوه‌های فیلتری، در یک واحد با یکدیگر ادغام شده‌اند. امکانات موجود در این برنامه به همراه امکانات موجد در فتوشاپ، افکت‌ها و جلوه‌های نامحدودی پدید می‌آورند. کیت کربز عکاس می‌گوید: «برنامه‌یFilters Unlimited، همانند موادی هستند که می‌توان به کمک آنها، همه کار انجام داد. این برنامه، نه تنها به من کمک می‌کند تا فیلترهای موجود را سازمان‌دهی و طبقه‌بندی کنم، بلکه به خودی خود، فیلترهای جالبی در اختیار من قرار می‌دهد.

برنامه‌ Filters Unlimited فرصتی در اختیار شما می‌دهد تا بتوانید به صورت تعاملی، برنامه‌های موجود را پردازش و ویرایش کنید، برنامه‌های جدید خلق نمایید و نتایج حاصله را به صورت مستقیم و قبل از پایان کار مشاهده کنید. »

اندازه‌گیری تصویر با ویرایش آن

حال شما با این نرم‌افزارهای پردازش تصویر فوق‌العاده چه می‌کنید؟ در تکنولوژی دیجیتال، می‌توان تصویر را به درجه‌ی قابل قبولی ارتقا داد و بهبود بخشید. شما قادرید هر‌آنچه را که در تصور خود دارید با پردازش دیجیتالی تصویر، تحقق بخشید. حال قصد نداریم به راهنمای استفاده از برنامه‌ی پردازش تصویر بپردازیم. در فصل ۸ به مراحل کلیدی در فرآیند خلق و چاپ یک تصویر خواهیم پرداخت. با این حال، خالی از لطف نیست اگر نگاهی اجمالی به بخشی از جریان پردازش تصویر داشته باشیم. موضوعی که همیشه یک موضوع مهم بوده و در بخش گذشته پیرامون اسکن، به آن اشاره شده است. حال قصد دارم درباره‌ی مقیاس‌بندی یا دوباره نمونه‌گیری برای تغییر اندازه‌ی یک تصویر صحبت کنم.

همان‌طور که پیش‌تر توضیح دادیم، درجه‌بندی یا مقیاس‌بندی به معنای کشیدن یا متراکم کردن پیکسل‌های یک تصویر برای رسیدن به اندازه‌ی مورد نظر بر روی کاغذ است. به این کار دوباره اندازه‌گیری (resizing) هم می‌گویند. از طرف دیگر، تغییر وضوح یك فایل بیتمپی بدون تغییر در اندازه (resampling)، همین کار را انجام می‌دهد اما به روشی متفاوت.

حال ببینیم چگونه‌ این فرآیند در مورد یک عکس فرضی بیتمپی کار می‌کند. (من در اینجا از فتوشاپ سی‌اس استفاده می‌کنم، شما باید بتوانید اقدامات مشابه را با اِعمال کمی تغییرات با دیگر پردازشگرهای تصویر انجام دهید. )

در قسمت اندازه‌ی تصویر فتوشاپ (Image→Image Size)، شما با گزینه‌ها و امکاناتی برای انجام تنظیمات روبرو می‌شوید (شکل ۱۹-۳ را ببینید. )

در قسمت بالا ابعاد پیکسلی (pixel Dimensions) نوشته شده و این نوشته تنها تعداد پیکسل‌ها را در عرض و طول نشان می‌دهد.

تعداد پیکسل‌ها، حجم اطلاعات یا جزئیات گنجانده شده در تصویر را مشخص می‌کنند، هرچه بیشتر، بهتر.

در قسمت بعد، عنوان «اندازه‌ی پرونده» (Document Size) نوشته شده و اینجا، همان جایی است که تصمیمات حیاتی پیرامون اندازه‌ی تصویر و وضوح آن گرفته‌ می‌شود. کلید چگونه کار کردن این بخش، کنترلی کوچکی است که در پایین قرار گرفته و نام آن «نمونه‌گیری تصویر» (Resample Image) است. چه شما این بخش را کنترل کنید چه نکنید، کار مقیاس‌بندی (دوباره اندازه‌گیری) یا دوباره نمونه‌گیری را خودتان انجام می‌دهید و همان‌طور که می‌دانیم، این دو موضوع، کاملا از یکدیگر متفاوتند. حال می‌خواهیم، تاثیر این انتخاب مهم را توضیح دهیم.

با استفاده از بخش نمونه‌گیری کنترل نشده به طور مستقیم در طول و عرض و وضوح تصویر، اصلاحاتی صورت می‌گیرد. اگر شما یک گزینه را تغییر دهید، در دیگر بخش‌ها هم تغییراتی به وجود می‌آید. اما در این مورد (نکته‌ی مهم همین جاست)، شما قرار نیست در اطلاعات پیکسلی تغییری ایجاد کنید! شما می‌توانید این موضوع را با تغییر عدد وضوح تصویر برای خودتان ثابت کنید. در این حال باید، به ابعاد پیکسلی توجه داشته باشید؛ آنها هیچ تغییری نمی‌کنند (شکل ۲۰-۳را ببینید).

در حقیقت، آنچه که شما انجام می‌دهید این است که شمار یکسانی از پیکسل‌ها را می‌گیرید و آنها را در فضای کوچکتر یا بزرگتری پخش می‌کنید. شما تنها در حال «مقیاس‌بندی یا اندازه‌گیری دوباره‌ی» تصویر هستید و از آنجا که شما در واقع نقاط یا ترام‌ها را چاپ می‌کنید و نه پیکسل‌ها، روش ترام‌گذاری یا دیترینگ محرک چاپگر (یا RIP)، تلاش خواهد کرد تا تمامی اختلاف‌ها را پوشش دهد و معمولا این کار با موفقیت صورت می‌گیرد.

وضوح تصویر عکاسی و چاپ دیجتیال

با استفاده‌از این روش آخری در عکس فرضی من، اگر من نمونه‌گیری کنترل نشده‌ی دوباره‌ی تصویر (Resample Image Unchecked) را داشته باشم و وضوح را از ۳۰۰ppi به ۲۰۰ppi تغییر دهم، اندازه‌ی پرونده به طور معجزه‌آسا از ۴/۵×۸ اینچ به ۱/۸×۱۲ اینچ تغییر می‌یابد. به عبارت دیگر، اکنون اندازه‌ی تصویر بزرگتر است، چون من وضوح فایل تصویر را کاهش دادم. متقابلاٌ، می‌توانستم با افزایش وضوح، تصویر را کوچکتر کنم. اما،باز هم باید این کار را از طریق بخش نمونه‌گیری کنترل نشده انجام داد.

اگر شما بخش نمونه‌گیری مجدد را کنترل کنید، در این صورت، اطلاعات پیکسلی در تصویر دوباره نمونه‌گیری می‌شود یا دستخوش تغییراتی می‌گردد تا با حفظ یک وضوح تصویر ثابت، به اندازه‌ی طولی و عرضی دلخواه دست یافت (شکل۲۱-۳ را ببینید. )

شما با توجه به این که می‌خواهید تصویر را کوچکتر یا بزرگتر کنید، بر تعداد پیکسل‌ها می‌افزایید یا آنها را پاک می‌کنید. در هر حال، توجه داشته باشید که شما در حال تغییر تمامی اطلاعات پیکسلی هستید و در نتیجه، خود تصویر هم تغییر می‌یابد. این عمل، تا اندازه‌ای تصویر را متلاشی می‌کند و در نتیجه از شفافیت آن کاسته می‌شود. من هر جا که بتوانم از وقوع این مسئله جلوگیری می‌کنم اما همیشه این اقدام ممکن نیست و باید دوباره پس از اتمام آن، اصلاحاتی صورت گیرد.

یکی از گزینه‌های دیگر برای اندازه‌گیری (کاهش یا افزایش اندازه)، داشتن درایور چاپگر یا RIP است. اگر چاپگر به این امکان مجهز است، از آن استفاده کنید. نتایج ممکن است متفاوت باشند، پس بهتر است این روش برای خودتان آزمایش کنید.

فرمت‌های فایلی، تراکم تصویر و غیره……

ویرایش تصویر پیش از آن كه بتوان تصویر را چاپ، منتقل یا ذخیره كرد، نیازمند آگاهی از فرمت‌های فایلی و تراکم تصویر، نیز هست.

فرمت‌های فایلی

تصاویر در فرمت‌های خاصی ذخیره، ارسال و باز می‌شوند. با توجه به این‌که از چه سیستمی استفاده می‌کنید (Mac یا PC) و کدام نسخه‌ی فتوشاپ یا دیگر برنامه‌های پردازش تصویر را دارید، ده‌ها نوع فرمت فایلی برای تصویر شما وجود دارد. اما برای اکثر عکاسان و هنرمندانی که با چاپ دیجیتال کار‌ می‌کنند، انتخاب‌های محدودی وجود دارد.

فرمت Camera RAW

بیشتر دوربین‌های دیجیتال به شما این اجازه را می‌دهند که در فرمت Camera’s RAW تصویربرداری کنید. گاهی، بعضی‌ها مانند نیکون،عناوین دیگری مانند NEF به آن می‌دهند. چرا RAW؟ به جای استفاده از یک روش کار متداول که در آن اطلاعات تصویر پشت صحنه‌ها توسط نرم‌افزار دوربین ویرایش تنظیم می‌گردند، به کمک RAW، شما هر آنچه را که سنسور تصویر گرفته است، دریافت می‌دارید. فرمتRAW به سنسورهای تصویری کاملی مجهز و معمولا عمق بیت آن بیشتر است (۱۲ بیت در هر کانال).

شما از روی این فرمت چاپ نمی‌کنید اما ویرایشگرهای تصویری مانند فتوشاپ سی‌اس، یک فایل را با فرمت camera RAW باز می‌کنند که این کار به شما اجازه می‌دهد تا کنترل فوق‌العاده‌ای بر ویرایش تصویر پیش از تبدیل آن به یکی از فرمت‌های ویرایشی متداول داشته باشید.

Native Format (فرمت اصلی)

اگر شما کارهای بسیاری با فتوشاپ انجام می‌دهید، فرمت اصلی (PSD) یکی از گزینه‌هایی است که می‌توان برای کارهای اولیه از آن استفاده کرد. (CDR فرمت اصلی CorelDRAW و RIFF فرمت اصلی painter است). این فرمت تمامی لایه‌ها،کانال‌ها و مسیرها را به روشی تغییرپذیر ذخیره می‌کند. اگرچه، فایل‌های فرمت اصلی به سرعت با انجام تنظیمات و لایه‌ها سنگین می‌شوند و شما معمولا چاپ را از فرمت PSD انجام می‌دهید، کار نهایی در نظر گرفته شده برای خروجی در فرمتی مانند TIFF ذخیره می‌شود.

فرمت تیف(TIFF)

فرمت تیف (Tagged Image File Format)، فرمت فایلی استاندارد است که تقریبا تمامی برنامه‌های نقاشی و طراحی، پردازش تصویر و صفحه‌آرایی، آن را پذیرفته‌اند. تیف، با فتوشاپ ۶، آغاز به کار کرد و بیشتر لایه‌ها، شکل‌های وکتوری، مسیرها و کانال‌های موجود در فرمت اصلی PSD را دارد.

آنچه که اکثر کاربران انجام می‌دهند، ذخیره‌سازی الگو و فایل لایه‌گذاری شده‌ی PSD و تهیه‌ی یک کپی جامع تیف برای ارسال به چاپگر یا برای وارد کردن در یک برنامه‌ی صفحه‌آرایی است.

تیف، هم‌چنین با ظرافت خاصی متراکم می‌کند و از پروفایل‌های سیستم مدیریت رنگ پشتیبانی می‌نماید. سیستم‌های مختلف (PCو Mac) به روش‌هایی متفاوت با تیف کار می‌کنند. اگر می‌خواهید فایلتان را برای چاپ ارسال کنید، اطمینان حاصل نمایید که متوجه شده‌اید چه نسخه‌ای مورد نیاز است (شکل ۲۲-۳ را ببینید).

فرمت EPS

فرمت EPS خلاصه‌ای از عبارت انگلیسی (Emcapsulated post Script) است و علیرغم آنکه بر روی سطح چاپی، بهتر از تیف به نظر می‌رسد (چون هم هنر بیتمپی و هم هنر وکتوری (برداری) را پوشش می‌دهد)، بهترین انتخاب برای اکثر هنرمندان و عکاسان نیست. همان‌طور که در فصل ۱۱ گفته‌ خواهد شد، EPS به یک جریان پست اسکریپتی نیازمند است. طراحان گرافیک همیشه از فایل‌های EPS استفاده می‌کنند اما معمولا برای وارد کردن هنربرداری (وکتوری) در برنامه‌های صفحه‌آرایی که نهایتا به یک ایمیج‌ستر پست اسکریپتی فرستاده‌ می‌شود، این فرمت مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر می‌خواهید فایل‌های تصویری بیتمپی خود را در برنامه‌های Quark Xprees یا In Design جای دهید، بهتر است از تیف استفاده کنید. چون سرعت پردازش و ویرایش آن نسبت به فایل‌های EPS بالاتر است.

PDF

پی‌دی‌اِف(Protable Document Format)، به تدریج، در حال تبدیل شدن به یک فرمت استاندارد برای گرافیک‌های پیچیده است که هم متن و هم تصاویر را در خود گنجانده‌اند. به کمک PDF (که در واقع یک فایل پست اسکریپتی است که از پیش توسط RIP تعریف شده است)، تمامی فونت‌ها و تصاویر به اَشكالی تبدیل می‌شوند که هر فردی به کمک برنامه‌ی Acrobat Reader قادر به دیدن آن، است. اندازه‌های فایل PDF، با توجه به نوع تصویر،ممکن است بسیار کوچک باشند و این فرمت فایلی، در آینده هم نقش مهمی در تمامی عرصه‌های چاپ دیجیتال برعهده خواهد داشت.

برای ساختن یک فایل PDF، شما نیاز خواهید داشت تا از Adobe Acrobat استفاده کنید و یا اگر برنامه‌ی نرم‌افزاری شما، نوعی از PDFWriter را در خود جای داده، می‌توانید آن را به کار‌بندید. بعضی از نرم‌افزار‌های کاربردی (مانند فتوشاپ و این دیزاین) قادرند به طور مستقیم فایل‌های PDF خلق کنند. اگر شما از برنامه‌ی آکروبات استفاده‌ می‌کنید، بخش دیستیلر (Distiller) آن، همانند یک ریپ پست اسکریپتی (Post Script RIP) عمل می‌کند و یک فایل پست اسکریپتی متوسط را به یک فایل PDF تبدیل می‌نماید. این یکی از روش‌های استفاده از یک ریپ یا یک چاپگر پست اسکرپیتی است، به شرط آن که شما بخواهید عناصر EPS را از یک برنامه‌ی صفحه‌آرایی، در یک چاپگر جوهرافشان چاپ کنید.

انواع بسیار مختلفی از فرمت‌های فایلی وجود دارد اما اغلب از آنها برای اهداف خاصی استفاده می‌شود که معمولا مناسبت چندانی با چاپ دیجیتال تصاویر بیتمپی با کیفیت بالا ندارند. به عنوان مثال:

فرمت DCS، نسخه‌‌ای از EPS، BMP(PC)/(Mac)PICT، اساسا برای استفاده‌ی داخلی Mac یا PC؛ GIF و PNG که بیشتر برای تراکم وب مورد استفاده واقع می‌شود؛ و PCX برای استفاده محدود از ویندوز. (برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی مدل‌های رنگ مانند RGB و CMYK به فصل بعد مراجعه کنید. )

تراکم تصویر (فشرده‌سازی)

اساسا از تراکم تصویر برای کوچک کردن اندازه‌ی فایل به منظور ذخیره‌سازی یا انتقال استفاده‌ می‌شود. در فایل‌های هنری دیجیتال، گاهی اوقات دست‌یابی به صدها مگابایت، حداقل برای انتقال، یک اصل و ضرورت است. به طور عادی، هنگامی که شما بر روی فایلی کار می‌کنید، نیازی نیست تا آن را متراکم نمایید، اما اگر باید این کار را انجام دهید، مهم است تا تفاوت میان این دو گروه را بدانید: بدون تغییر (lassless) و با تغییر (lossy).

در فرآیند بدون تغییر، بدون حذف هیچ رنگ یا اطلاعات پیکسلی از فایل مورد نظر، متراکم شدن صورت گیرد. اما در فرآیند با تغییر، اطلاعات پاک می‌شوند. (آشکار است که فرآیند بدون تغییر روشی است که در هر زمان ممکن، می‌توان از آن استفاده کرد). متداول‌ترین تکنیک‌های متراکم‌سازی فرمت فایل در ادامه توضیح داده شده‌اند.

تكنیكLZW

تكنیك Lemple-Zif-Welch) LZW)، یک فرآیند فشرده سازی بدون تغییر است. این تکنیک، بخشی از فرمت‌ تیف (و هم‌چنین GIF) است و می‌توان از آن در هر زمان که شما در حال ذخیره‌سازی یک فایل هستید، استفاده نمود. این تکنیک همانند JPEG، متراکم سازی نمی‌کند و تمامی دستگاه‌های خروجی و دفاتر خدمات فنی از آن پشتیبانی نمی‌کنند. یا از این تکنیک محتاطانه استفاده کنید یا اصلا استفاده نکنید. اگر فایل تیف متراکم شده‌ی (LZW)، تنها در حدود نیمی از فضای مورد نظر را اشغال کرد، به خاطر داشته باشید هنگامی که از این گزینه استفاده می‌کنید، برای ذخیره‌سازی و باز کردن فایل به فضای بیشتری نیاز است.

تكنیك ZIP

زیپ یکی دیگر از گزینه‌های متراکم سازی بدون تغییر تیف در نسخه‌های بعدی فتوشاپ است. این برنامه، به بهترین شکل با تصاویری که حاوی فضاهای بزرگ تک‌رنگی‌اند،کار می‌کند.

تكنیك JPEG (جی‌پی‌ای‌جی)

تكنیك JPEG، فرمت استاندارد همراه با تغییر برای تصاویر بیتمپی است. شما به راحتی می‌توانید تنظیمات مربوط به متراکم‌سازی را انجام دهید و از طریق آن، کیفیت تصویر را تحت تاثیر قرار دهید. هرچه بیشتر به عمل فشرده‌سازی و متراکم‌سازی ادامه‌دهید، تصویر بدتری حاصل می‌شود و احتمالا اختلالات واضحی به وجود می‌آید که تصویر را در هم‌ می‌ریزد. همان طور که آزمایش من در شکل ۲۳-۳ نشان می‌دهد، نکته‌ی جالب این است که گزینه‌ی (Low) می‌تواند نتایج خوبی به همراه داشته باشد.

این در حالی است که تنظیمات «صفر» (پایین‌ترین درجه)، می‌تواند اندازه‌ی یک فایل را بیش از ۹۴ درصد کاهش دهد (اگرچه شما به دلیل کیفیت پایین، به ندرت از این نوع تنظیمات استفاده می‌کنید). به خاطر داشته باشید که متراکم‌سازی فایل‌های تیف به روش JPEG باعث می‌شود که بسیاری از برنامه‌ها، همانند نسخه‌های قدیمی‌تر فتوشاپ قادر به باز کردن آنها نباشند. به علاوه‌، تمامی لایه‌ها فایل‌های JPEG از بین می‌روند.

این‌طور که پیداست، JPEG2000 بالاترین کیفیت تصویر را در هر بخش فشرده‌سازی دارد. این برنامه از سال ۱۹۹۸ وارد بازار شده و چندان نتوانسته حضور خود را (به عنوان یکی از برنامه‌های انتخابی در فتوشاپ سی‌اس) تثبیت کند.

دیگر گزینه‌های تخصصی فشرده‌سازی شامل فشرده‌سازی موجک (wavelet ecmpression، Lurn wave wavelet Image) و فشرده‌سازی نامرتب (fractal compression، MrSID) می‌باشند که هردوی آنها، فشرده سازی در سطح بالا را همراه با کیفیت تصویر بالا به ارمغان می‌آورند.

توجه!: هنگامی که چاپ از JPEG مشکلی به وجود نمی‌آورد، از باز کردن یک فایل JPRG و ذخیره‌سازی دوباره‌ی آن در فرمت JPEG خودداری نمایید. با توجه به تنظیمات کیفیت، شما در هر نوبت تغییراتی در اطلاعاتی ایجاد می‌کنید و اگر به این کار ادامه دهید، به یک سری اطلاعات دیجیتالی مهم دست می‌یابید. بهترین‌ روش، بازکردن یک فرمت JPEG و ذخیره‌ی سریع آن در فرمت تیف یا فرمت اصلی پردازش تصویر است.

انتقال فایل، ذخیره‌سازی و آرشیوها

اندازه‌ی فایل‌های تصویری که عکاسان و هنرمندان خلق می‌کنند، تمایل به بزرگ شدن دارند. نه، استفاده از واژه‌ی غول‌پیکر به جای واژه‌ی بزرگ، بهتر است. من هنوز می‌توانم کار با فایل‌هایی که در حدود ۸۰، در رده‌ی فایل‌های ۵ تا ۱۰ مگابایتی بودند را به خاطر بیاورم. آنها فایل‌های بزرگی بودند. اما امروزه، من مرتبا با فایل‌هایی کار می‌کنم که اندازه‌ی آنها،گاه از ۲۰۰ مگابایت هم بیشتر است.

فایل‌های تصویری همانند تپه‌های خاکی هستند که مدام بر روی هم انباشته می‌شوند و هنگامی که خیلی بزرگ شدند، می‌توانید در ارسال، ذخیره‌سازی و آرشیوبندی آنها برای آینده، مشکلاتی ایجاد کنند.