سازمان جهاد دانشگاهی لرستان سومین جشنواره سراسری اقوام ایران‌زمین را در سه بخش علمی، فرهنگی و هنری برگزار می‌کند.

به گزارش چاپ و تبلیغات آنلاین به نقل از ایسنا، محورهای بخش هنری ویژه دانشجویان مسابقه عکاسی، مسابقه حروف‌نگاری(تایپوگرافی) نام مقدس ایران است.

محورهای بخش فرهنگی برپایی نمایشگاه آثار منتخب، برپایی نمایشگاه صنایع‌دستی اقوام، اجرای گروه‌های آیینی و سنتی، بازدید از آثار تاریخی لرستان و محورهای بخش علمی با رویکرد لرستان‌شناسی، برگزاری کارگاه‌ها، سمینارها و بازدیدهای علمی است.

وحدت اقوام ایران‌زمین، پرتره و سبک زندگی اقوام ایران‌زمین (پوشش، خوراک، مسکن)، مشاغل اقوام ایران‌زمین، جاذبه‌های تاریخی و گردشگری ایران‌زمین، جایگاه نمادها و شاخص‌های ملی نزد اقوام ایران‌زمین، جایگاه اقلیم، محیط‌زیست و منابع طبیعی نزد اقوام ایران‌زمین، آداب، سنن و آیین‌های اقوام ایران‌زمین از موضوعات جشنواره است.

موضوع ویژه این جشنواره لرستان‌شناسی است و به نفرات برتر اول تا سوم به ترتیب ۳۰ میلیون ریال، ۲۰ میلیون ریال و ۱۰ میلیون ریال به‌همراه تندیس جشنواره اهدا خواهد شد همچنین از ۲۰ اثر برگزیده هر بخش نمایشگاه آثار منتخب برپا و برای برگزیدگان گواهی شرکت در نمایشگاه صادر می‌شود.

مهلت ارسال آثار ۲۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۲ و زمان برگزاری جشنواره دهه پایانی اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ تعیین شده است.

آدرس دبیرخانه، خرم‌آباد، میدان ۲۲ بهمن، بلوار جام جم، کوی جهادگران، نبش خیابان صدرا، ساختمان معاونت فرهنگی سازمان جهاد دانشگاهی لرستان و شماره تماس: ۰۶۶۳۳۲۱۴۷۳۳ است.

هم‌چنین علاقه‌مندان شرکت در این جشنواره می‌توانند به پایگاه اینترنتی به نشانی https://roytab.ir/iranzamin۳ مراجعه کنند.

مارسل پروست رمان نویس فرانسوی در بیوگرافی خودش نوشته است:

سفر برای اکتشاف دنیاهای جدید بازدید از سرزمینهای جدید نیست، بلکه یافتن چشمهایی جدید است. این نصیحت پروست، پندی برای زندگی بوده، ولی میتوان آنرا به عکاسی در سفر نیز تعمیم داد. اخیرا من دارم سعی میکنم که با چشمهایی جدید یا نگاهی تازه، عکاسی کنم. در این مقاله شرح خواهم داد که برای یک سفر عکاسی یا گرفتن عکسهایی جالب در یک سفر چه باید کرد.

چند سال قبل، من از کارم کناره گرفتم تا به صورت تمام وقت به گرفتن سلسله عکسهایی بپردازم که برای نوشتن کتابی در زمینه راهنمایی عکاسان در سفر بنام اسرار عکاسی احتیاج داشتم. انجام این کار ابتدا خیلی سر راست و راحت به نظر می‌رسید، من تنها نیاز داشتم تا از نماهای کلاسیک در مناطق مورد نظرم عکاسی نمایم. ولی به زودی فهمیدم که دیدگاه آماتوری من برای انتشار یک راهنمای مناسب، کافی نیست!

یک کتاب عکاسی به عکاسهایی بالاتر از یک آلبوم شخصی نیاز دارد و من می‌بایست عکاسهایم را قویتر، رنگینتر، مهیج‌تر و امیدوارکننده‌تر می‌کردم. در طی این مطالعه و بررسی، من توانستم ابعاد مختلف این مهارت را که برای حرفه‌ای شدن نیاز بود کشف نمایم و بتوانم عکسهایی بگیرم که برای انتشار مناسب باشد، نه اینکه تنها به درد ثبت خاطرات گذشته بخورد. همانند آنچه که پروست گفت، من به مناظر و مکانهای جدید برای عکاسی نیاز نداشتم، بلکه نیاز به چشمهایی جدید یا نگاهی تازه داشتم.

اولین گام

اولین گام این بود که هدف خودم را بهتر بشناسم. من شروع به مطالعه کتابهای سفرنامه و مجلات راجع به مسافرت نمودم تا دریابم چه جور عکسهایی به نظرم جالبتر می‌آیند. بقول معروف کار را از انتها آغاز کردم. من بهترین عکسهایی را که می‌بافتم تجزیه و تحلیل می‌کردم تا بفهمم که راز زیبایی و جذابیت آن کار در چیست و چرا این عکسها، از عکسهایی که من می‌گیرم جذابترند. این کار خیلی وقت‌گیر بود ولی من این کار را برای بهبود عکاسی‌اتان به شدت توصیه می‌کنم. عکسهایی که من را جذب می‌کرد رنگهایی زنده، ترکیب‌بندی ساده، استفاده مناسب از نور، نمایش عمق سه بعدی و نگاهی غیر معمول و جالب به یک مکان معروف و شناخته شده داشتند.

بعد از اینکه دریافتم به دنبال چه چیزی هستم، به مطالعه کتابها و مجلات عکاسی پرداختم تا مهارتهای مورد نیازم را یاد بگیرم. قدم نهایی این بود تا آموزه‌هایم را به عمل برسانم، و با انجام تمرین و گرفتن عکسهای فراوان به مهارت عملی لازم برسم. مانند بسیاری از مهارتها، در عکاسی نیز تمرین کار را کامل می‌کند و تمرین بخش لذتبخش کار است. من در این مرحله مرتب از نتیجه کار خود نکات جدیدی می‌آموختم و با مقایسه کارهایم با کارهای دیگران که برایم جالب بودند، نکات قوت و ضعف عکسهای خودم را مشخص می‌کردم. در این نوشتار به پنج نکته که شما را در بهبود عکسهای سفرتان کمک می‌نماید اشاره خواهم نمود.

۱- تاثیرگذاری عکس

یک عکس عالی چشمها را می‌رباید و شما را مجبور می‌کند از مرق زدن کتاب دست برداشته و به عکس خیره شوید. در حالی که ممکن است یک عکس هزاران کلمه حرف داشته باشد، ولی من فکر می‌کنم یک عکس خوب عکسی است که بیننده با دیدنش بی اختیار و از روی تعجب بگوید :وای!

کلید تاثیرگذاری بصری در ۴ چیز است: سادگی، رنگ، نور و عمق

۱- ۱- سادگی.

من وقتی به بسیاری از عکسها نگاه میکنم، چیزی که بیشتر از بقیه فدا شده است سادگی است و عکس درهم و برهم است. برای القای یک پیام واضح باید یک عبارت ساده و موجز بگویید: کم گوی و گزیده گو!

بخشهای غیر ضروری عکسهایتان را ببرید و توجه بیننده را به سمت اساسی‌ترین اجزاء عکستان معطوف نمایید. تنها برای اینکه سوژه مورد نظرتان پس زمینه ای داشته باشد، بخشی از اطراف آنرا باقی بگذارید. درهم ریختگی را از عکستان دور کنید، بخصوص آنرا از لبه‌های عکس دور نمایید. به سادگی با گرفتن عکسی از فاصله نزدیکتر به سوژه و استفاده از یک لنز زاویه باز و یا زوم بیشتر با یک لنز تله میتوانید المانهای ناخواسته را از کادرتان خارج کنید.

مثلا من هنگام عکاسی از یک بنای زیبا دوست دارم از یک پیش زمینه قوی و یک لنز ۲۸ م.م. استفاده نمایم. ساختمان را در یک سوم بالای عکس قرار می‌دهم و دو سوم باقیمانده عکس را با گلهای رنگی یا استخر جلوی آن پر می‌کنم. من دوست دارم که پایین کادر را با آن زیبایی بی پایان ببندم. ضمنا با استفاده از یک دیافراگم کوچک مثل f22 همه چیز را در فوکوس نگاه می‌دارم.

۱-۲ – رنگ.

راه مورد علاقه من برای افزایش تاثیر پذیری عکسها، پررنگ و زنده کردن رنگها است. من عکسهایی که در آن قرمزی ماشینهای مسابقه‌ای، آبی آرام بخش آسمانی، زردهای با طراوت و سبزهای دلپذیر دارند را دوست دارم. باز تاکید میکنم، سادگی کلید تاثیر گذاری است، سعی نمایید برای تاثیرگذاری بیشتر تعداد و نوع رنگهای موجود در عکستان را حداقل نمایید. بطور کلی عکس، یک موضوع اصلی دارد و یک رنگ اصلی. تنها بر روی یکی از سه رنگ اصلی تمرکز نمایید:قرمز، آبی یا زرد. این رنگهای غالب بهترین توازن را با رنگهای مکمل خود برقرار می‌نمایند:قرمز با سبز، آبی با نارنجی و زرد با بنفش.

برای سالهای متمادی، من از رنگهای چشمگیر در عکسهایم استفاده نمی‌کردم و این بسیار مخرب بود. از انواع فیلتر و محدوده‌بندی نور استفاده میکردم، ولی هیچکدام درست کار نمی‌کرد. ولی بالاخره راز کار را پیدا کردم که در یک کلمه نهفته بود: رنگهای شاداب و زنده (Velvia). با استفاده از اسلاید رنگی با رنگهای شاداب و اشباع ناگهان عکسهای آماتوری بی رمق من به عکسهای حرفه ای با رنگهای زنده تبدیل شد. این دریافت شبیه یک الهام حیات بخش بود.

(در دوربین‌های دیجیتال معمولا یک مد رنگی Velvia وجود دارد که رنگهایی با اشباع بیشتر و غنی‌تر ایجاد میکند.- م.)

دو حربه دیگر برای زنده‌تر کردن رنگها وجود دارد که هر دو بسیار ساده‌اند. اول این از یک فیلتر پلاریزه استفاده نمایید که قیمت بالایی هم ندارد. من در بیشتر عکسهای روز در هوای آزاد، از فیلتر پلاریزه برای پررنگ‌تر کردن آبی آسمان استفاده می‌کنم. ضمنا این فیلتر انعکاس سطوح را کم می‌‌کند و باعث می‌شود تا رنگ سطوح درخشان و زنده‌تر به نظر آید. دوم اینکه عکستان را در طیف‌های متوسط تنظیم نمایید. برخلاف چشم انسان، فیلم عکاسی دارای محدوده دینامیکی کوچکی است که فقط می‌تواند محدوده باریکی از سطوح روشنایی را ثبت نماید. بنابر این سعی نمایید اجزائی را که از سایرین خیلی روشن‌تر یا تیره‌تر هستند در نظر نگیرید و طیفی متعادل در میان کادر را برای نورسنجی استفاده نمایید.

۱- ۳- نور.

استفاده خوب از نور رمز عکسهای برنده است. استفاده موثر از نور روز می‌تواند رنگهای عکستان را نیز بهبود بخشد. رمز عکسهایی مانند عکسهای نشنال جئوگرافیک این است که وقتی نور خورشید طلائی است – ساعات ابتدایی بعد از طلوع آفتاب یا نور قبل از غروب – عکس بگیرید. عکاسان حرفه‌ای این زمان را ساعات جادوئی می‌نامند.

با نزدیک شدن خورشید به افق، نور خورشید مجبور است مسیر بیشتری را در هوا و از جمله از میان لایه ازون، گرد و غبار و بخار آب عبور نماید. بنابراین طول امواج واقع در انتهای طیف آبی پراکنده شده بیشتر از امواج واقع در انتهای طیف قرمز جذب می‌شوند. بنابر این نور خورشید ابتدا به زردی و سپس رفته رفته به سرخی می‌گراید. این نور طلایی منظره شما را با رنگی آتشین نقاشی نموده و تصاویری حیرت‌انگیز ایجاد می‌کند. ضمنا نور کمتر محدوده روشنایی منظره را کمتر نموده و به دوربین امکان ثبت بهتر رنگها را می‌دهد.

۱- ۴- عمق.

در عسکهایتان اجزایی که عمق را نشان می‌دهند بگنجانید تا عکسهای دو بعدی را به سه بعدی تبدیل نمایید. مثلا با ترکیب یک پس زمینه جداگانه با یک سوژه بسته، سوژه و زمینه آن را در صفحات جداگانه‌ای قرار دهید. دنبال یک سری خطوط راهنما همانند یک دیوار، نرده یا جاده بگردید تا بیننده را به درون عکس بکشید. با عکاسی در ساعات جادوئی با ایجاد سایه‌های طویل‌تر شکل و بافت بهتری ایجاد نموده و به جدایی سوژه از زمینه کمک می‌نماید.

۲- تحقیق نمایید.

هر چه بیشتر در مورد محل مورد عکاسی تحقیق نمایید عکسهایتان بهتر خواهد شد. قبل از بازدید از یک محل، دنبال مطالبی در مورد آنجا بگردید. بسیاری از شهرها و کشورها و مناطق توریستی دارای سایت یا دفاتر خاصی هستند که میتوانند اطلاعات خوبی به همراه عکسهایی از مکان مورد نظر در اختیار شما قرار دهند. دفترچه‌های رنگی راهنمای مسافرین و کتابهای عکس مکانهای مورد نظر دارای عکسهای زیادی از آن منطقه خواهد بود. ضمنا می‌توانید با استفاده از چند کلمه کلیدی خاص، به جستجوی مطالب و عکسهای منطقه مورد نظر در اینترنت بپردازید.

وقتی به محلی وارد می‌شوید، قفسه عکسهای کارت پستال، کتابهای عکس یادگاری، دفاتر محلی اطلاعات توریستی را جستجو کنید و با رانندگان تاکسی و خدمه هتل صحبت نمایید تا اطلاعات بیشتری در مورد محل به دست آورید و آماده بکارگیری دوربینتان شوید.

من قبل از بازدید از هند، یک کتاب عکس پیدا کردم با عکسی فریبنده از تاج محل که از روی رودخانه گنگ گرفته شده بود. وقتی من به آن محل معروف رسیدم هیچکس حتی کارکنان اطلاعات توریستی نمی‌دانستند که چگونه می‌توان به رودخانه دسترسی پیدا کرد. بطور اتفاقی یک راننده تاکسی اطلاع داشت و توافق کرد که قبل از طلوع آفتاب مرا به آنجا ببرد. ما از میان یک کوچه باریک گذشتیم و به لب رودخانه رسیدیم که در آنجا همه چیز ویرانه و متروکه بود و جز یک خانه کوچک چیزی وجود نداشت.

درست هنگامی که خورشید شروع به طلوع کرد، مردی از آن خانه برای سیگار کشیدن بیرون آمد. بعد از اجازه گرفتن از او، چند عکس از او که از طلوع آفتاب و پک زدن به سیگار لذت می‌برد گرفتم. این عکس که در آخرین سفر آماتوری‌ام گرفتم یکی از عکسهای مورد علاقه من است و در زمره یکی از عکسهای مورد توجه و پرمباحثه نشنال جئوگرافیک قرار گرفت.

۳- منطقه را بگردید.

قبل از گرفتن عکس، ۲-۳ ساعت در محلهای اصلی مورد نظر بگردید. لیستی از نماهایی که باید عکاسی کنید تهیه نمایید و با استفاده از نقشه برنامه ریزی نمایید تا چگونه محلهای مختلف را در بهترین شرایط نوری اشان مجددا جهت عکاسی بازدید نمایید. معمولا بهتر است محلهایی که رو به شرق هستند را در صبح هنگام یکه خورشید در شرق طلوع می‌کند عکاسی نمایید و محلهایی که رو به غرب هستند را در بعد از ظهر. (در نیمکره شمالی محلهایی که رو به جنوب هستند در زمستان هنگام طلوع خورشید که خورشید جنوبی‌تر است دارای نور بهتری هستند و مکانهایی که شمالی هستند در تابستان که خورشید شمالی‌تر است نور مناسبتری دارند.)

برای اینکه موقعیت خود را خوب بشناسید و ارزش آنرا احساس نمایید وقت کافی بگذارید. بیشتر مردم عادت دارند یک عکس بگیرند و سپس به سمت موقعیت دیگری حرکت کنند، ولی من توصیه می‌کنم زمان بیشتری در جای خود بمانید و منظره را از درون منظره یاب دوربین خود بررسی نمایید. برای پیدا کردن زمینه و پیش زمینه بهتر و نیز تغییر کادر و ترکیب‌بندی عکس جوانب کار را بررسی نمایید.

من وقتی در حال عکاسی کلیسای میسیون دولورز در سانفرانسیسکو بودم یک گروه توریستی وارد کلیسا شد. هر کدام از توریستها تعدادی عکس استاندارد از کلیسا گرفتند و آنجا را ترک کردند. من بیشتر توقف کردم و سالنهای جانبی و معماری پر زرق و برق اسپانیایی آن را با دقت بررسی کردم. این زمان اضافی که من صرف کردم باعث شد تا عکسی که از این سالن گرفتم به عنوان عکس روی جلد کتاب رسمی راهنمای بازدید کنندگان از سانفرانسیسکو انتخاب شد.

۴- هویت عکس را مد نظر داشته باشید.

هنگامی که من انتشار عکسهای سفرم را شروع کردم متوجه شدم که همه ویرایشگران عکس در عکسها به دنبال موضوع مشترکی می‌کردند: مردم. با اضافه کردن یک یا دو نفر از مردم هر منطقه در عکسها یک نقطه ارتباط قوی برای بیننده بوجود می‌آید، انگار که خودش را در آن محل احساس می‌کند. همچنین با این کار احساسی از اندازه اشیاء و اجزاء عکاسی شده برای بیننده بوجود می‌آید، مثلا با وجود چند نفر در محوطه یک بنای قدیمی یا پای یک آبشار بیننده بزرگی و ابعاد آنها را متوجه می‌شود.

ضمنا در این سفرها، فستیوالها، کارناوالها یا مراسمی که مردم در آن حضور دارند از دست ندهید، معمولا لباسهای رنگارنگ یا محلی و آداب و رسوم هر منطقه مناظری خوشایند و جذاب را برای عکس شما فراهم می‌آورد.

۵- به دنبال تنوع باشید

تنوع بخش مهمی از زندگی و همچنین عکاسی است. تصور نمایید که عکسهایتان به عنوان یک گروه عکس چطور به نظر می‌رسند. سعی نمایید تا شیوه‌های مختلفی برای عکاسی انتخاب نمایید، مناظر زاویه باز را با تصاویر خاص دارای جزئیات دقیق ترکیب نمایید، عکسهای روز را با شب و عکسهای پرتره را با عکسهای انتزاعی… خلاصه اصل تنوع را در نظر داشته باشید.

وقتی در یک شهر گردش می‌کنید، دنبال چند دسته از موضوعات مختلف باشید، نظیر علائم، چشم‌اندازها، لحظات خاص، ساختمانها، مردم، مناظر خیابانی، فستیوالها، مکانهای مقدس و عبادتگاهها، سواحل دریاچه‌ها و مناظر دریا، غذاها و غیره. خود را محدود به عکاسی از یک موضوع تنها مثلا ساختمانها نکنید. به دنبال نماهای غیر مرسوم از مناظر و سوژه‌های مشهور باشید، مانند نماهایی که چند نماد تصویری را یکجا نشان می‌دهند. مثلا من در لندن سعی کردم یک کافه مدرن را همراه با یک باجه تلفن قدیمی در یک عکس بگیرم.

به یاد داشته باشید وقتی شما عکسهایتان را به دوستان و خانواده‌اتان نشان می‌دهید، می‌خواهید داستان سفرتان را تعریف نمایید. بنابر این فراموش نکنید که بخشهای عادی‌تر سفرتان را هم به تصویر بکشید، پیزهایی مثل نشانه‌ها، حمل و نقل و رستورانها تا بتوانید آنچه را که دیده‌اید برای آنها بازگو نمایید و تنوع بیشتری به کار خود ببخشید.

من امیدوارم که این نوشتار مختصر به شما ایده جدیدی بدهد تا آنرا در سفر بعدی خود تجربه نمایید. این نکات عکاسی مرا در حد قابل توجهی بهبود دادند. فقط آنچه را که پروست گفت به خاطر داشته باشید: تنها به دنبال مناظر جدید نباشید، بلکه دنبال چشمهای جدید برای دیدن باشید.

در بخش دوم به بحث آماده سازی مقدمات و تهیه عکسهای پانوراما خواهیم پرداخت.

۲- مقدمه چینی برای عکاسی پانوراما

انتخاب نقطه مناسب برای عکاسی:

اگر هدف اصلی شما برای گرفتن یک عکس پانوراما چاپ کردن آن است، پیشنهاد می‌کنم از قرار دادن دوربین در نزدیکی کناره‌های منظره دوری کنید.

برای مثال، اگر شما دوربین را نزدیک به لبه پلی قرار می‌دهید، به طور خود به خود قسمتی از پل ناپدید خواهد شد. بنابراین شما یک منحنی ناقص در عکس پایانی خواهید داشت.

اگر ازیک لنز واید استفاده می‌کنید سعی کنید در کادر خود از المانهای پویا استفاده کنید. اگر در منظره شما یک آفتاب شدید قرار داشت که باعث به وجود آوردن مشکل در نوردهی می‌شد سعی کنید نقطه ای را برای عکاسی انتخاب کنید که خورشید پشت جسمی‌پنهان شود. برای مثال می‌توانید خورشید را پشت درخت، ساختمان یا مجسمه ای قرار دهید.

در ادامه به بررسی چند عکس پانوراما می‌پردازیم.

عکاسی پانوراما بدون استفاده از سه پایه:

برای بدست آوردن نتیجه خوب بدون استفاد از سه پایه، مطمئن شوید که روی یک نقطه ایستاده اید و در هنگام چرخیدن و عکس گرفتن دوربین را نزدیک خود (نقطه چرخش) گرفته اید.

در هنگام عکسبرداری از جای خود تکان نخورید و به سمت جلو و عقب نروید، سعی کنید آرام و استوار باشید. کاری که شما می‌کنید همان شبیه سازی پایه دوربین است: یعنی دوربین را تراز و استوار نگه داشتن و چرخاندن آن حول یک نقطه ثابت. تمام این نکات به شما کمک می‌کند تا پانوراماهای خوبی بیافرینید.

۳- عکس گرفتن برای ایجاد یک تصویر پانوراما

چه تعداد عکس نیاز است؟

هر عکس باید نزدیک به ۵۰% یا حداقل ۳۰% با عکس قبلی و بعدی اشتراک داشته باشد.

دقت داشته باشید که برای میزان اشتراک با عکس بعدی اهمیت ندارد که دقیقا چه مقدار اشتراک قرار می‌دهید و یا حتی مقدار این اشتراک می‌تواند بین هر جفت عکس متفاوت باشد، بنابرین فقط مقدار اشتراک را حدس بزنید کافی است. اگر فکر می‌کنید که به ۱۰ عکس نیاز دارید اما ۹ یا ۱۱ عکس می‌گیرید اهمیتی ندارد.

اما اگر می‌خواهید تعداد عکس مورد نیاز را به طور دقیق پیدا کنید طبق فرمول زیر محاسبه کنید.

اولین کار این است که مقدار میدان دید افقی ( HFOV ( Horizontal Field of View را برای عکستان پیدا کنید که بستگی به جهت دوربین دارد. ( عکستان عمودی یا افقی باشد )

اگر از دوربین ۳۵mm استفاده می‌کنید این مقدار برابر است با:

بعد از بدست آوردن مقدار HFOV به وسیله فرمول زیر تعداد عکس مورد نیاز را بدست بیاورید، توجه داشته باشید فرمول زیر فقط برای پانورامای ۳۶۰ درجه با ۵۰% اشتراک بین عکس می‌باشد.

Number of images to take = 36000 / ( 50 * HFOV )

فرمول دیگر برای بدست آوردن تعداد عکس با مقدار اشتراک و زاویه نمای پانورامای متغیر می‌باشد، فرض می‌کنیم P مقدار درصد اشتراک و A زاویه نمای پانوراما.

Number of images to take = 100 * A / ( (100 – P) * HFOV )

بدین ترتیب شما می‌توانید تعداد عکسها را حساب کنید.

عمق میدان:

به دلیل اینکه عکسهای پانوراما میدان دید وسیعی را در بر می‌گیرند باید از ابتدای منظره تا افق دور دست منظره کاملا شارپ و واضح باشد، در نتیجه نیاز به عمق میدان زیادی می‌باشد. می‌توانید با Hyper Focal Distance بیشترین عمق میدان را بدست آورید.

به یاد داشته باشید در مواقعی که در فضای داخلی عکاسی می‌کنید نیازی ندارید که فرا‌تر از دیوارهای اتاق کانونی باشد و در نتیجه می‌توانید برای کاهش زمان نوردهی از دیافراگم‌های باز استفاده کنید.

در هنگام عکاسی مقدار کانونی خود را تغییر ندهید زیرا باعث تغییر در میدان دیدعکس می‌شود و بسیاری از نرم افزارها نمی‌توانند از پس این تغییر بر آیند.

پس در پایان نیاز دارید به:

۱٫تصمیم بگیرید که چه مقدار عمق میدان نیاز دارید.

۲٫مطمئن شوید تنظیماتتان برای تمام تک عکس پانورامایتان مناسب است یا خیر.

تعادل سفیدی:

بعضی دوربین‌های دیجیتال می‌توانند رنگ‌ها را که در اثر تابش نور به وجود می‌آیند را اصلاح کنند. برای مثال نور تنگستن باعث بجود آمدن رنگ زرد در سراسر عکس می‌شود.

اگر از منظره ای عکاسی می‌کنید که چندین نور ترکیبی دارد دوربین برای هر عکس تعادل سفیدی مختص به همان عکس را تنظیم می‌کند. بنابر این شما در آخر هنگام ادغام کردن آنها به مشکل برخواهید خورد زیرا رنگها در هر فریم متفاوت است.

باید یک تعادل سفیدی برای تمام عکسهایتان داشته باشید پس بهترین تعادل سفیدی را برای عکسهایتان به صورت دستی انتخاب کنید. به این ترتیب که از منظره چندین بار با تعادل سفیدی‌های مختلف عکس بگیرید و در آخر ببینید کدام بهترین است.

البته اگر با فرمت RAW عکاسی می‌کنید دیگر مشکل تعادل سفیدی نخواهید داشت زیرا با نرم افزار‌های RAW Processing می‌توانید هنگام پردازش عکس بهترین تعادل سفیدی رو انتخاب کنید.

کنتراست و روشنایی (نور دهی) :

مشکلات و اختلافات نوری بر اساس موارد زیر می‌باشد:

۱- مناطقی که سایه زیاد و نور شدید می‌باشد، اختلاف نوری زیاد بین روشنایی و سایه ها.

۲- در بخشی از منظره نور مستقیم وارد دوربین شود.

من این روش را مناسب دیدم که دوربین را بگردانم در حالی که شاتر را تا نیمه نگه داشته‌ام در این صورت دوربین در حال فوکوس کردن و همچنین در حال نور سنجی می‌باشد و به راحتی می‌توانم جاهایی که به مشکل بر خواهم خورد را ببینم. اگر نور دهی تغییر کند مطمئنا به مشکل بر می‌خوریم. اگر اجازه بدهیم که دوربین در مورد نورسنجی تصمیم بگیرد یقینا هر فریم پانوراما به نور ایده آل ثبت می‌شود، اما این باعث می‌شود که در قسمتی از عکس که نور زیاد است سایه‌ها تاریک ودرعکس بعدی که نور کم است سایه‌ها روشن ثبت شوند. این به این معنا است که هنگام ادغام عکس به مشکل بر خواهیم خورد.

نرم افزار‌های مختلف از عهده این اختلاف تضاد بر نخواهند آمد بنابراین روش زیر را پیشنهاد می‌کنم.

من از روش ۱ Stop استفاده می‌کنم، یعنی اجازه می‌دهم نوردهی تا ۱ Stop تغییر کند، برای مثال اگر میانگین نوردهی با سرعت ۱/۳۰s باشد سپس دیگرعکسها نباید کمتر از ۱/۶۰s یا بیشتر از ۱/۱۵s باشد.

بهترین کار اینست که مناطق روشن و تاریک را نورسنجی کنید وسپس میانگین آنرا بدست بیاورید و با استفاده از روش ۱ Stop می‌توانید مناطق تاریک را کمی‌روشنتر و مناطق روشن را کمی‌تاریکتر ثبت کنید.

همانطور که در تصویر می‌بینید عکسهایی که نور شدید در آن وجود ندارد، سرعت شاتر را پایین برده‌ام و عکسهایی که نور شدید وجود دارد سرعت شاتر را بالا برده‌ام. اگر اجازه می‌دادم دوربین به طور خودکار ار فریمی‌که دارای نور شدید است عکاسی کند یک عکس ضد نور به وجود می‌آمد، مانند عکس شماره ۱ در تصویری که دوربین روی مد خودکار بوده.

اگر دوربین شما دارای تنظیم دستی است، می‌توانید نوردهی را تغییر بدهید. اگر این طور نیست و نمی‌توانید این کار را انجام بدهید بهترین کار اینست که نوردهی را بر اساس منظره تنظیم کنید و سپس با استفاده از AE Lock تمام عکسهای شما با تنظیمات یکسانی به وجود می‌آیند.

نور پردازی در پانوراما:

اگر منظره‌ای که می‌خواهید عکس بگیرید دارای نور خوبی نباشد دوربینتان فوری استفاده از فلاش را پیشنهاد می‌کند.

توصیه می‌کنم که از فلاش روی دوربین استفاده نکنید، به دو دلیل:

۱-فلاش سرخود دوربین پوشش میدانی محدودی دارد. زمانی که از لنز واید استفاده می‌کنید به هنگام فلاش زدن، قسمتی ازنور آن به لنز بر خورد می‌کند و باعث افتادن سایه لنز در عکس می‌شود.

۲- فلاش سایه‌های شدیدی به وجود می‌آورد و موقع ادغام روی هم نمی‌افتند زیرا سایه‌ها با چرخش دوربین تغیر می‌کند.

پیشنهاد من برای نور پردازی:

۱- از رفلکتورهای بزرگ استفاده کنید و نور فلاش را به آن بتابانید، زیرا در این صورت نور ملایمی‌به وجود می‌آید.

۲- اگر در اتاق دارید عکاسی می‌کنید که دارای دیوارهای مناسبی است، از دیوار پشتتان به عنوان رفلکتور استفاده کنید، اما مراقب باشید که به هنگام استفاده از لنز واید سایه خودتان و دوربینتان در کادر نیفتد.

۳- اگر در فضای داخلی عکاسی می‌کنید، تمام چراغ‌ها را روشن کنید تا نور مناسبی برای عکاسی داشته باشید. اما مراقب نور‌های مخلوط باشید زیرا باعث به وجود آمدن سایه‌های زیاد و ته رنگ زرد می‌شود به خصوص لامپ‌های تنگستن.

۴- از استدیو فلاش با رفلکتور یا سافت باکس استفاده کنید، اما دقت داشته باشید هنگام عکاسی آنها را حرکت ندهید. زیرا با تغییر آنها سایه‌ها تغییر می‌کنند و به هنگام ادغام به مشکل بر می‌خورید.

۵- از نوردهی طولانی استفاده کنید.

اگر شک دارید دو بار عکس بگیرید:

بعضی اوقات در عکستان پنجره‌ای وجود داردکه می‌خواهید بدون فرا یا فرو نوردهی شدن، منظره پشت آنرا ثبت کنید. نور دهی که شما برای داخل اتاق در نظر می‌گیرید ممکن است برای نمای بیرون پنجره مناسب نباشد. به همین دلیل می‌توانید دو عکس یا بیشتر از آن نما بگیرید، یکی با نوردهی معمولی که برای همه فریم‌های پانوراما یکی است و دیگر بر اساس نور سنجی نمای پشت پنجره یا هر قسمت دیگر که فکر می‌کنید نوردهی متفاوتی نیاز دارد، سپس می‌توانید به وسیله نرم افزارهای مناسب آن قسمت‌ها را جایگزین کنید و بعد ادغام کنید.

عکس بالا را با فاصله کانونی ۱۲ میلیمتر, ۳۸ فریم به صورت ۳ ردیفه با ۵۰ درصد اشتراک و بدون سر سه پایه پانوراما گرفته‌ام و این باعث شده خروجی کار خیلی تمیز نباشد. برای دیدن عکس بزرگتر روی عکس فوق کلیک کنید.

اما در نظر داشته باشید برای شروع شما هم می‌توانید بدون سر سه پایه پانوراما عکس بگیرید اما زمان بیشتری باید برای ادغام و روتوش آن بگذارید.