با آن كه پيشرفت‌هاي حاصل شده در ساخت مركب و كاغذ و گسترش دانش مربوط به آن، ما را به جايي رسانده كه امروزه، بعضي تصاوير چاپي ديجيتال مي‌توانند، نسبت به همتاهاي قديمي خود دوام بيشتري داشته باشند، اما همچنان مسئله‌ي ثبات تصوير و عمر آن به عنوان يك مبحث متداول باقي مانده است.
هر كس كه به ثبات تصوير چاپي اهميت مي‌دهد بايد با دو مسئله‌ي ساده دست و پنجه نرم كند:
۱- عمر مفيد و كافي چقدر است؟
۲- چگونه مي‌توانم بفهمم كه يك تصوير با انتخاب روشي خاص، بيشتر عمر مي‌كند؟
عمر مفيد و كافي چقدر است؟
چند سال پيش، بدون هيچ قصد و غرضي از يك هنرمند معروف آبرنگ پرسيدم كه چرا در نمايش آثارش، فقط كپي تصاوير عكاسي را قرار داده است. او عصباني شد و از كوره در رفت و گفت كه او يكي از مشتريان خود را به خاطر اينكه در طول يك سال، رنگ تصاوير تغيير پيدا كرده، از دست داده است. براي او، اين طول عمر، كافي نبوده است.
چه كسي اهميت مي‌دهد؟
در ابتدا، بعضي مردم فكر نمي‌كنند كه در اينجا مشكلي وجود داشته باشد. آنها مي‌توانند كه اگر رنگ تصوير تغيير كرده بود، دوباره آن را چاپ كنند و طول عمر و ثبات مربوط به كار هنرمندان نيست و تمامي تصاوير با گذر زمان بي‌رنگ مي‌شوند و آسيب مي‌بينند. (نقاشي ونگوك (Irises) كه امروز در موزه‌ي هنر مترو پليتن نيويورك قرار دارد، به شدت رنگ آن رفته است. رنگ صورتي زمينه، امروزه كاملا به سفيدي مي‌زند).
جارويس، چاپكار و هنرمند ديجيتال حس مي‌كند كه كار ديجيتال، نسبت به آثار هنري ديگر، نيازهاي جدي‌تري دارد. او نگران بود كه تصاوير ديجيتالي‌اش، ضدآب نيستند. او پرسيد: « پس ليتوها و عكس‌ها و آبرنگها براي چه هستند؟ كار من خلق هنر است و نه سياه كردن كاغذ»
با وجود مباحث و صحبت‌هاي گفته شده، بيشتر عكاسان و هنرمندان كه به روش ديجيتالي كار مي‌كنند، به درستي، براي ثبات و ماندگاري تصوير چاپي اهميت قائل مي‌شوند. هنري ويلهلم، پژوهشگر مسائل مربوط به ثبات تصوير، به كمك مثال زير، به شرح واقعه مي‌پردازد: «در طي سال‌هاي ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۳ كه مردم با استفاده از دوربين‌هاي جعبه‌اي عكس مي‌گرفتند و فرآيند چاپي جديد كداكالر (kodacolor) براي هميشه از ميان رفت، شما نمي‌توانيد تصويري را پيدا كنيد كه در شرايط معمولي تا به امروز، عمر كرده باشد؛ آنها به شدت آسيب ديده و بي‌رنگ شده‌اند.»
عكس و تصاوير براي مردم مهم هستند. شايد همه‌ي آنها نه، اما همه‌ي آنها هم نسبت به اين مسئله بي‌توجه نيستند و در عصر ديجيتال، اين مسئله از اهميت خاصي برخوردار گشته است. چون شايد فايل‌هاي ديجيتال، جان سالم به در نبرند اما تصاوير چاپي قدرت انجام اين كار را دارند. ويلهلم مي‌گويد: «اين مسئله هميشه در رابطه با تصوير چاپي مطرح بوده است و ما در حال حاضر مي‌توانيم با صرف هزينه‌ي كم، عكس و تصاوير پايدار در رنگ توليد كنيم. آيا ما مي‌خواهيم اين كار را انجام دهيم؟ از همه‌ي افراد مرتبط بپرسيد: «كدام يك را ترجيح مي‌دهيد؛ يك تصوير پايدارتر يا يك تصوير با طول عمر كوتاهتر؟ فكر مي‌كنيد پاسخ چه باشد؟»
من اعتقاد دارم، اكثر هنرمندان مي‌خواهند خاطر جمع شوند كه تصويري كه مي‌سازند (براي فروش، هديه يا ديگران)، در شرايط نرمال، عمر خوبي خواهد داشت. (منظور از عمر طبيعي و شرايط نرمال، همان چيزي است كه در اختيار همگان قرار دارد). همانطور كه ديويد ماتز، پژوهشگر چاپ ديجيتال مي‌گويد: «همه چيز با مرور زمان تغيير خواهد كرد و هر چقدر اين شرايط نامساعدتر باشد، سرعت رشد اين تغيير بيشتر است. اما آيا اين موضوع، زماني معنا پيدا نمي‌كند كه كار با مقاوم‌ترين مواد آغاز شود تا سرعت تغيير در پايين‌تر حد باشد؟
معناي ثبات و ماندگاري
اگر مي‌خواهيم راجع به ثبات تصوير چاپي صحبت كنيم، بهتر است در ابتدا بر سر معناي آن به توافق برسيم. متاسفانه، اين كار، كار ساده‌اي نيست. در اينجا، چندين روش براي تعريف و مشخص كردن اين مفهوم ارائه شده است:
ثبات تصوير؛ معناي لغوي ثبات تصوير چنين است: «مقاومت در برابر تركيب شيميايي.» اما در چاپ يك تصوير، ما راجع به آنچه كه مارتين جوئرجن، مسئول نگهداري از عكس‌ها، آن را «ثبات و مقاومت اجزاي تشكيل‌دهنده‌ي تصوير» مي‌نامد، صحبت مي‌كنيم. اين اجزاء شامل مركب‌ها، رنگينه‌ها، كاغذ و مداد روكش‌دهي مورد استفاده در توليد يك تصوير هستند. اين ثبات نه تنها به ثبات ذاتي رنگينه‌ها و مواد بستگي دارد، بلكه تركيب مركب و مواد هم، عامل مهمي در آن شمرده مي‌شوند.
بايگاني:
از آنجا كه سازندگان مركب و كاغذ دوست دارند تا از اصطلاح «بايگاني» استفاده كنند، هيچ تعريف پذيرفته شده‌ي خاصي پيرامون آنچه كه بايگاني است و چه چيزي نيست، وجود ندارد. در واقع، اين لغت به اين معناست كه چيزي درون يك آرشيو هست و ذخيره‌سازي شده اما لزوما محافظت يا نشان داده نشده است. امروزه، اصطلاح «بايگاني» به يك اصطلاح بازاريابي تبديل شده و تنها به يك فرد با يك كالا براي فروش در تجارت چاپ اختصاص داده شده است. شايد آنها، شما را به اين فكر انداخته‌اند كه بايگاني به معناي «طول عمر طولاني» (در كالا) است، اما واقعيت اين است كه اين موضوع صحت ندارد.
ضد نور:
ضد نور يعني مقاوم در برابر بي‌رنگ شدن. اما براي چه مدت؟ ثبات يا ويژگي‌هاي تغيير رنگ پيگمنت‌هاي مورد استفاده در هنرهاي سنتي، در كيفيت بسيار مطلوبي قرار داشتند. رنگ‌هاي ارزيابي شده توسط ASTM به عنوان «ضدنورI»، به عنوان با ثبات‌ترين پيگمنت‌ها شناخته شده‌اند كه بيش از ۱۰۰ سال رنگ خود را حفظ مي‌كنند. با اين حال، جوي‌تورنرلوك، پژوهشگر در امور ثبات چاپ توضيح مي‌دهد كه نمي‌توان طول عمر يك رنگ خاص را پيش‌بيني كرد، مگر تا زماني كه آينده از راه برسد و شرايط نگهداري و ذخيره‌سازي معلوم شوند.
ديگر سازمان‌هاي ارزيابي و بررسي ثبات چاپ، اعتقاد دارند كه با پيش‌بيني ويژگي‌هاي ضدنور، مي‌توان طول عمر مفيد را اندازه‌گيري كرد. در اصل، آنها مي‌گويند: «بر پايه‌ي بعضي فرضيه‌هاي نمايشي يا ذخيره‌سازي، يك تصوير چاپي مشابه با نمونه‌ي آزمايش شده‌ي ديگر، بدون تغيير رنگ قابل توجه، بايد به مدت x سال عمر كند يا بايد تنها تغييراتي در رنگها و شدت‌ها به وجود آيد.» همانطور كه در ادامه خواهيم ديد، اينها خطراتي هستند كه در اين رويكرد وجود دارد.
ثبات:
ثبات به مقاومت در مقابل هرگونه تغيير فيزيكي (نور، حرارت، اسيدها و….) اشاره دارد. به عنوان مثال، يك مركب مي‌تواند ضدنور اما بي‌ثبات باشد، چون هنگامي كه در معرض آلودگي‌هاي جوي قرار مي‌گيرد، به سرعت تغيير رنگ مي‌دهد. تا چه مدت، يك رنگ با ثبات باقي مي‌ماند؟ كتابخانه‌ي كنگره‌ي آمريكا، كه مسئوليت نگهداري از ۱۲۵ ميليون اثر فرهنگي را برعهده دارد، تمام تلاش خود را براي نگهداري و در دسترس عموم قرار دادن مجموعه‌ي وسيعي از آثار خود انجام مي‌دهد. چون، در واقع هيچ كس نمي‌داند كه «ثبات» و «بايگاني» چيست، اينها اصطلاحات نسبي هستند كه هر كس مي‌تواند ادعا كند. در نهايت، اين شما هستيد كه بايد تصميم بگيريد چه مدت و چند سال عمر مفيد است.
چه عواملي بر ثبات تاثير مي‌گذارند؟
علاوه بر ناپايداري ذاتي مواد و رنگدانه‌ها، دشمنان ديگري وجود دارند كه مي‌خواهند و مي‌توانند به تصاوير زيباي شما آسيب برسانند. صرف نظر از اين كه نوع تكنولوژي چاپي به كار رفته چيست، بعضي عوامل تاثيرگذار (شرايط محيطي) مي‌توانند و قادر خواهند بود ثبات تصوير شما را خدشه‌دار كنند. در اينجا، به ذكر بعضي عوامل تاثيرگذار مخرب مي‌پردازيم:
نور و اشعه‌ي يووي
نور از طريق تركيب پيچيده‌ي فرآيند‌ها مانند اكسيدسازي عكس، خوردگي عكس، كاتاليز عكس و ديگر واكنش‌هاي فتوشيميايي كه كاملا قابل فهم نيستند، بر تصاوير چاپي، تاثيرات نامطلوب مي‌گذارد.
اما ما با يكي از اثرات مخرب نور بر يك تصوير چاپي آشنا هستيم: بي‌رنگ شدن. هر كسي كه يك پوستر بي‌رنگ شده يا تغيير رنگ داده شده را پشت شيشه‌ي يك مغازه ديده باشد، مي‌داندكه اين موضوع به چه معناست. اغلب بي‌رنگ شدن در انرژي‌هاي بالاتر طيف نور مخصوصا در نزديكي مرزهايي كه نور قابل رويت به يك پرتو نامرئي يووي تبديل مي‌شود (دردامنه‌ي ۴۰۰-۳۸۰ نانومتر)، به وقوع مي‌پيوندد. پرتوهاي يووي (نور طبيعي به علاوه‌ي فلورسنت و بعضي لامپ‌هاي هالوژني مقدار قابل‌توجهي پرتو يووي ساطع مي‌كنند) مي‌توانند براي تصاوير چاپي، بسيار خطرناك باشند. شيشه‌ي پنجره‌هاي معمولي مي‌توانند طول موج‌هاي كوتاهتر UV را از خود عبور دهند (شكل ۵٫۱ را ببينيد). اما در اين فرآيند ساده، هر ماده (شامل مركب‌ها، رنگينه‌ها و كاغذها) ويژگي‌هاي حساسيتي مخصوص به خود دارد و در نتيجه روش تاثير پذيري آنها از نور متفاوت است. در كل، هر چقدر شدت زمان در معرض نور گذاشتن بيشتر باشد، تصوير آسيب بيشتري مي‌بيند.
چه تغييراتي ممكن است به وجود آيد؟
- بي رنگ شدن تصوير
- تغيير در تعادل رنگ
- تشكيل رنگ زرد
دما
هر دانشجو شيمي مي‌داند كه هر چقدر دما بالاتر برود، سرعت واكنش‌هاي شيميايي هم بالا مي‌رود. در نتيجه، يك واكنش فتوشيميايي مانند بي‌رنگ شدن تصوير توسط نور با بالا رفتن دما، سرعت مي‌گيرد. مطالعات نشان داده‌اند كه اين قاعده در كل نادرست است. رطوبت بالا هم ممكن است شرايط را وخيم‌تر كند. از طرف ديگر، در دماهاي پايين هم ممكن است مسائل ديگري به وجود آيد و بعضي مواد شكننده شوند و يا حتي ترك بردارند.
چه مشكلاتي ممكن است به وجود آيد؟
- بي رنگ شدن
- افزايش رنگ زرد مخصوصا در نور يا فضاهاي سفيد كاغذ
- جابه‌جايي رنگينه‌ها به دليل غلظت‌هاي نابرابر و تغيير در فام رنگ
آب و رطوبت
آب در شكل مايع خود يا به عنوان رطوبت هوا مي‌تواند تاثير بسيار منفي بر روي تصاوير چاپي، مخصوصا آنهايي كه با مركب‌هاي رنگينه‌اي يا سطوح بدون منفذ ساخته مي‌شوند، داشته باشد. چكيده شدن، تراوش كردن، سرازير شدن و ريختن آب روي تصوير، به تصوير آسيب وارد مي‌كند (البته اينها مشكلات بالقوه و آشكار هستند). تصاوير چاپي اورجينال و بدون روكش IRIS نسبت به رطوبت، بسيار حساس بودند و قالب‌سازان ناآگاه تنها با آب بزاق دهان خود، هنگامي كه نزديك تصاوير صحبت مي‌كردند، باعث از بين رفتن آنها شدند! رطوبت بالا هم مي‌تواند مشكلاتي به وجود آورد و اغلب در مقايسه با دماهاي بالاتر، تاثيرات حاصل از آن، بسيار مخرب‌تر است.
چه اثرات مخربي ممكن است پديد آيد؟
- جابه‌جايي، لكه‌دار شدن، پخش مركب (شكل ۲-۵ را ببينيد)
- تغييرات در غلظت و شدت (افزايش!) و تغيير فام با رطوبت بالاتر
- كاهش عمر تصوير چاپي با افزايش رطوبت
- رشد رنگ‌هاي نامطلوب، قارچ و كپك در رطوبت بالا
آلودگي‌هاي محيطي
نه تنها آلودگي‌هاي موجود در هوا مانند دود سيگار، بخارهاي حاصل از پخت غذا، گاز خنده‌آور و دي‌اكسيدسولفور براي اغلب تصاوير چاپي خطرناك هستند، بلكه آن بخش‌هايي از اُزن كه با پرتو يووي تركيب مي‌شوند هم، ممكن است مشكلات جديد پديد آورند. در جريان هواي آزاد قرار گرفتن سطح يك تصوير چاپي، شرايط را وخيم‌تر مي‌كند و اين يكي از دلايلي است كه شما كارهايتان را قاب مي‌گيريد، يا در آلبوم و جلد مي‌گذاريد.
به مشكلات به وجود آمده، مشكلات «بي‌رنگ شدن گازي» مي‌گويند.
چه تاثيرات مخربي ممكن است به وجود آيد؟
- كاهش غلظت مخصوصا در رنگينه‌هاي جوهرافشان در مقابل پيگمنت‌ها
- در بعضي موارد، تعادل رنگي دچار تغيير جدي مي‌شود.
خاصيت اسيدي
همانطور كه در فصل ۷ به آن خواهم پرداخت، عناصر اسيدي موجود در تصوير چاپي يا سطوح در تماس با آن نيز، مي‌توانند آسيب‌زا باشند. بسياري از كاغذهاي جوهرافشان موجود در بازار، در واقع با يك پايه‌ي كاغذي اسيدي ساخته مي‌شوند. اين كاغذها ممكن است ثبات خوبي در مقابل نور داشته باشند اما در واقع ثبات آنها در مقابل تاريكي نامناسب است.
اثرات مخرب احتمالي
- زرد شدن كاغذ به مرور زمان
- تغيير ساختار مواد چاپي با گذشت زمان
تغيير رنگ شيميايي
راه‌هاي بسياري ديگر هم وجود دارند كه به شكست تصاوير چاپي مي‌انجامد. به يكي از اين راه‌ها، «تغيير رنگ شيميايي» مي‌گويند كه در آن دو يا چند مركب جوهر افشان در تركيب، ممكن است به سرعت تغيير رنگ دهند، حتي اگر اجزاي مركب جداگانه، به خودي خود تغيير رنگ نداده باشد.
كنترل نامناسب جريان
در نهايت، چين دادن، كثيف كردن، خرد كردن، لمس كردن به علاوه‌ي نمايش و ذخيره‌سازي نادرست، مي‌توانند از ثبات و ماندگاري تصاوير چاپي بكاهند (مخصوصا در تصاوير جوهرافشان كه معمولا لايه‌ي محافظ ندارند).
تعيين ثبات
استانداردها و آزمايشات
به استثناي چندين مورد، هنرمندان، متصديان موزه‌ها و اماكن فرهنگي و غيره، از خيلي سال‌هاي پيش نسبت به ثبات تصوير، حساسيت نشان داده‌اند. مطلبي از سال ۱۸۸۸ پيدا گشته كه در آن به اين موضوع پرداخته مي‌شود كه آيا آبرنگها، تحت نورخاصي تغيير پيدا مي‌كنند يا خير.
چرا آزمايش؟
همانند بسياري ديگر از فعاليت‌ها و تلاش‌هاي انساني، دانش پيرامون ثبات چاپ را مي‌توان با انجام آزمايش‌هاي علمي كسب كرد. همانند انداختن پر و سيب از بالاي ساختمان‌هاي بلند براي بررسي تاثيرات جاذبه، آزمايش‌ها مي‌توانند در توضيح پديده‌هاي دنيا موثر واقع افتند (البته اگر كاملا با در نظر گرفتن استانداردها پذيرفته شده، تشكيل و انجام شده باشند.) اگر به نظرتان موردي ممكن است تاثير مخرب بر تصوير داشته باشد (حدس مي‌زنيد)، مي‌توانيد آن را امتحان كنيد.
مارك مك كورميك گودهارت (Mark Mc cormick- Good hart)، پژوهشگر در امور كيفيت تصوير، به يك آزمايش كاملا طراحي شده اعتقاد دارد: ۱) از آنچه مي‌توانيم در طول زمان، انتظار داشته باشيم كه به وقوع بپيوندد، آگاهي در اختيار ما قرار مي‌دهد ۲) كمك مي‌كند تا چگونه مقايسه شدن توليدات را ترسيم كنيم و مناسب‌ترين كالاها را براي مورد استفاده‌ي خاص تشخيص دهيم و ۳) به كاربران نهايي كمك مي‌كند تا شرايط نمايشي و ذخيره‌سازي مناسب را خلق كند.
انواع آزمايش‌ها
آزمايش‌هاي مربوط به ثبات چاپ، در چند گروه جاي مي‌گيرند:
آزمايش شتاب يافته در برابر آزمايش در زمان طبيعي
در آزمايش شتاب‌يافته، يك نمونه‌ي چاپي يا يك مدل در معرض نور بيشتري (نسبت به شرايط طبيعي) قرار مي‌گيرد. بدين ترتيب، در اين زمان كوتاه، هرگونه تاثير مخربي كه قرار است تصوير چاپي تجربه كند، معلوم مي‌شود.
از طرف ديگر، آزمايش در زمان طبيعي اجازه مي‌دهد تا آزمايش منطبق بر روال طبيعي خود، هفته‌ها، ماه‌ها و حتي سالها، در شرايط ذخيره‌سازي يا نمايشي طبيعي پيش برود.
مشكلات با تاثيرات متقابل
آزمايش‌هاي شتاب‌يافته بر اساس قانون «تقابلي» شكل گرفته‌اند. به عنوان مثال در مثال بي‌رنگ كردن نور، اثر كلي بي‌رنگ شدن با مقدار كلي نوردهي انرژي برابر است (زمان x شدت). دو برابر كردن زمان اما نصف كردن شدت، ممكن است اثر يكساني به همراه داشته باشد. تئوري اين چنين است. يكي از مشكلات اساسي مربوط به آزمايش شتاب يافته مفهوم «شكست تقابلي» است.
يعني نتايج حاصل از شدت پايين و نوردهي طولاني مدت يكسان نيست. در اينجاست كه قانون هميشه كار نمي‌كند. به عنوان مثال، هنري ويلهلم گزارش كرده است كه در آزمايش‌هاي شتاب‌يافته‌ي تصاوير رنگي عكاسي معمولا نسبت به نوردهي معادل در طول ماه‌ها يا سالها، كمتر اثر بي‌رنگ شدن يا پيدايش رنگ زرد ديده مي‌شود. به عبارت ديگر، آزمايش‌هاي شتاب‌يافته ۲ تا ۴ برابر كمتر اثر آسيب ديدگي تصوير را كه در شرايط حقيقي و زمان نرمال به وقوع مي‌پيوندد، برآورده مي‌كند. (يكي از دلايل اين امر، اثر پايداري و ثبات تصوير است چون بعضي عوامل وجود دارند كه در طولاني مدت خود را نشان مي‌دهند).
آزمايش داخلي در برابر آزمايش خارجي
پس از اين كه تصميم گرفته شد كه از آزمايش داخلي يا خارجي استفاده شود، يكي از نكات مهم بعدي اين است كه براي تعيين طول عمر تصاوير چاپي، آزمايش‌هاي داخلي بهتر است يا آزمايش‌هاي خارجي؛ منظور از آزمايش«داخلي» اين است كه شرايط آزمايش، محيطي را كه در آن اكثر تصاوير هنري خودشان را پيدا خواهند كرد، شبيه‌سازي كند: اتاق‌هاي پذيرايي، دفاتر كار، ديوارهاي گالري‌ها، فضاهاي موزه و…..
اينجا، جايي است كه اكثر شركت‌هاي فيلم و جوهرافشان براي نوردهي از زنون و فلورسنت استفاده مي‌كنند.
آزمايش‌هاي «بيروني» اغلب در فضاي غير سرپوشيده يا در شرايط متداول بيروني انجام مي‌شوند. در اين رابطه، مي‌توانيم به آنچه كه «سرويس پژوهش‌هاي هواشناسي Q-Panel» انجام مي‌دهد، اشاره كنيم. سرويس Q-Panel، در مراكز خود در فلوريدا و آريزونا، آزمايش‌هاي مقاوم در برابر تبخير رنگ، با استفاده از نور خورشيد در فضاي بيروني كه يا از محافظ شيشه‌اي استفاده شده يا نشده، ترتيب مي‌دهد (شكل ۳-۵).
اين روش، به عنوان بدترين آزمايش در نظر گرفته شده كه در آن يووي و نور خورشيد در مقادير بالا با دماي بالا و رطوبت نسبي زياد تركيب مي‌شوند تا يك محيط بحراني به وجود آورند.
يكي از مسئولان Q-Panel، اين چنين در رابطه با اين آزمايش توضيح مي‌دهد:
«اگر محصول شما بتواند در فلوريدا و آريزونا جان سالم به در ببرد، قادر خواهد بود تا در هرجاي ديگر دنيا از مناطق گرم و مرطوب نيواورلئان گرفته تا مناطق خشك عربستان كه يووي بالايي دارند، به حيات خود ادامه دهد».
تئوري اين است كه نور خورشيد يك طيف كامل است و عناصر نور به علاوه‌ي پرتو يووي و مادون قرمز (حرارت) را در خود گنجانده است كه مي‌توانند يك تصوير را بي‌رنگ كنند. هم‌چنين، در معرض نور شديد آفتاب قرار گرفتن به مدت طولاني ممكن است روند آزمايش را تسريع بخشد و بدين ترتيب مي‌توان نتايج را به جاي سالها (زمان طبيعي)، تنها در مدت چند هفته به دست آورد.
اين دقيقا همان روشي است كه بسياري از صنايع (مثلا رنگ اتومبيل‌سازي) براي آزمايش و بهبود توليدات خود به كار مي‌بندند.
گروه‌هاي ديگر، شامل عكاس- هنرمند منفرد، خودشان كار نوردهي (نور‌آفتاب) آثار يا «آزمايش‌هاي پنجره‌اي» را انجام مي‌دهند. حتي بعضي آزمايش‌هاي فرعي وجود دارد كه با تصاوير جوهرافشان صورت مي‌پذيرد.
ترتيب‌دهندگان اين آزمايش‌هاي بيروني، اشاره مي‌كنند كه آنها دقيقا شرايط محيط طبيعي تصاوير داخلي را بيان نمي‌كنند و ممكن است عوامل شناخته شده يا شناخته نشده‌اي مانند گرماي خورشيد بر نتايج حاصل تاثير داشته باشد.
آزمايش مقايسه‌اي در برابر آزمايش پيش‌بيني شده
اين موضوع، يكي از مسائل كليدي آزمايشات است. آيا هدف از آزمايش، دستيابي به نتايجي است كه بتوان در مقايسه‌ي محصولات چاپي مختلف، از آنها استفاده كرد يا هدف تنها آن است كه بتوان طول عمر مفيد هر نوع تصوير چاپي را پيش‌بيني كرد؟ ميان اين دو مسئله، تفاوت فاحشي وجود دارد.
يك «آزمايش مقايسه‌اي» از يك روش ثابت آزمايشي استفاده مي‌كند و نحوه‌ي چگونگي تاثيرگذاري گزينه‌هاي مختلف مثلا رنگينه‌ها يا وسايل ديگر را مقايسه مي‌نمايد. چه مدت طول مي‌كشد كه نمونه‌ي A، x درصد از شدت خود را از دست بدهد؟ نمونه‌ي B چطور؟ نمونه‌ي C چطور؟ سپس مي‌توان نتايج مختلف را با يكديگر مقايسه كرد. با در نظر گرفتن شرايط ايده‌آل آزمايش، شما تغييرات نسبي ميان نمونه‌ها را آزمايش و بررسي مي‌كنيد.
از طرف ديگر، در آزمايش پيش‌بيني شده از يك روش ثابت در يك شرايط خاص استفاده مي‌شود و سپس پيش از آن كه عوامل مخرب تاثير خود را بگذارند، نتايج ارزيابي مي‌شوند. اين يك حدس و گمان محاسبه شده از تصاوير چاپي «مفيد» يا «عمر مفيد» است. آزمايش‌هاي پيش‌بيني شده، مشكل‌ساز هستند. به دليل شكست عامل «تقابلي» و احتمال ناچيز انطباق دقيق شرايط آزمايش، به طول عمرهاي پيش بيني شده بايد به ديده‌ي شك نگاه كرد.
اين مشكل زماني وخيم‌تر مي‌شود كه ۱) سازندگان اغلب، شرايط آزمايش‌هاي پيش‌بيني شده را به وضوح آشكار نمي‌كنند. ۲) مردم ا غلب مفهوم يك تصوير چاپي ظريف را درك نمي‌كنند و تنها به شرايط پيش‌بيني شده در آزمايش‌ها توجه مي‌نمايند.
